قلب، نقطه مرکزی سیستم گردش خون در بدن بوده و وظیفه اصلی آن پمپاژ خون است. این عضو، شکلی مخروطی دارد و از عضله ساخته شده است. قلب که اندامی عضلانی است، محفظه‌هایی توخالی دارد که از خون پر و خالی می‌شود. قلب هر انسانی تقریبا به اندازه مشت اوست. این اندام حیاتی در هر دقیقه پنج لیتر خون را پمپاژ می‌کند و حدود صد هزار بار در روز و 35 میلیون بار در سال ضربان دارد.

قلب به وسیله یک دیواره به دو قسمت چپ و راست تقسیم می‌شود. این دیواره که سپتوم نام دارد، از مخلوط شدن خون غنی شده با اکسیژن با خون عاری از اکسیژن جلوگیری می‌کند. علاوه بر این دیواره، ‌دیواره دیگری در قلب وجود دارد که قسمت‌های بالایی یعنی دهلیزها را از بطن‌ها یعنی بخش‌های پایینی جدا می‌کند. به این ترتیب قلب از چهار اتاقک تشکیل می‌شود. دهلیزها بیشتر محل نگهداری خون است و بطن‌ها محل پمپاژ خون.در واقع هر یک از قسمت‌های قلب در جریان خون نقشی جداگانه دارد و خون می‌تواند از قسمت‌های بالایی به پایینی وارد شود، اما نمی‌تواند از قسمت چپ به راست یا برعکس حرکت کند. قلب و رگ‌های خونی در مجموع سیستم قلبی و عروقی را تشکیل می‌دهد که وظیفه گردش خون و اکسیژن در سراسر بدن را بر عهده دارد. سمت راست قلب که از دهلیز و بطن راست تشکیل می‌شود وظیفه جمع‌آوری و پمپ خون از قلب به ریه‌ها را بر عهده دارد. ریه‌ها که منبع اکسیژن است خون را تازه می‌کند و به قلب می‌فرستد. خون غنی از اکسیژن از سمت ریه‌ها وارد سمت چپ قلب می‌شود که متشکل از دهلیز و بطن چپ است. این خون سپس از طریق رگ آئورت به تمام نقاط بدن برای تامین اکسیژن بافت‌ها فرستاده می‌شود.